شهرام ناظری در اجرای ترانههای زیبای زادگاهش کرمانشاه، به زبان کردی شاید بیبدیل باشد.
در عرصه هنر آواز ایرانی طی چند دهه اخیر، بدون شک یک از اثرگذارترین صداها را باید صدای شهرام ناظری دانست. صدایی که با تحریرها و کششهایی خاص و بیتقلید در حافظه موسیقایی علاقهمندان به آواز ایرانی ثبت شده است. شهرام ناظری از یک ویژگی بارز برخوردار است: او در اجرای انواع مثنویخوانی و آوازهای حماسی قدرت و مهارت شگرفی دارد. قدرت و مهارتی که کمنظیر است و هر خوانندهیی قادر به اجرای چنین آوازهایی نیست.
شهرام ناظری در اجرای ترانههای زیبای زادگاهش کرمانشاه، به زبان کردی شاید بیبدیل باشد. من افتخار آشنایی با این هنرمند بزرگ را در محضر استاد مرحومم احمد عبادی پیدا کردم. در روز فوت استاد عبادی نازنین و در مجلس یادبودش، هر کس آوازی خواند و من هم چند بیتی از آواز «دیوانهام» را خواندم که سالها قبل با همراهی ساز استاد عبادی در برنامه «گلها» و در قالب «برگ سبز» اجرا کردهبودم. در همان مراسم شهرام ناظری مثنوی بسیار زیبایی اجرا کرد که شوربختانه گمان میکنم نسخهیی ضبطشده از آن آواز درخشان باقی نمانده است.
یکی از ویژگیهای بارز صدای شهرام ناظری، جنس منحصر به فرد آن است. او در انتخاب اشعار عرفانی ادبیات کلاسیک فارسی بسیار موفق بوده و این اشعار را به خوبی با موسیقی صوفیانه ایرانی پیوند زده و به تلفیقی خوشایند دست یافته است. از همه اینها گذشته، او در خواندن تصنیفها نیز تبحر دارد. سبک و سیاق خاص او در اجرای آوازهای مختلف و ترانههایی چون «اندک اندک» از آلبومهای مشهور «گل صدبرگ» و «آتش در نیستان» و نیز دهها آواز و مرکبخوانی با همراهی بزرگترین نوازندگان موسیقی سنتی این کشور، خود گواهی است آشکار بر محیط بودن او به موسیقی ایرانی و قدرت تحسینبرانگیز صدایش. حال که سخن از «گل صدبرگ» و «آتش در نیستان» به میان آمد، جای آن است که یادی کنیم از استاد از دسترفته «جلال ذوالفنون» که در بسیاری از آوازها و تصنیفهای موفق شهرام ناظری، یا به عنوان آهنگساز یا به عنوان همنواز با صدای شهرام ناظری همراه بود. ترکیب ساز جلال ذوالفنون و صدای شهرام ناظری و اشعار مولانا و حافظ، یادگار مانایی در تاریخ موسیقی معاصر ایران به شمار میرود. همچنین صدای او را به خاطر بیاورید در کنار آوای ساز بزرگانی چون اصغر بهاری، جلیل شهناز، فرامرز پایور و محمد اسماعیلی در آلبوم «دل شیدا» که خود زندهکننده تصنیفهای خاطرهانگیزی بود از هنرمندان پیشگامی چون «عارف قزوینی» و «علیاکبرخان شیدا». پیش از آن هم با خواندن در آلبومهای موسوم به «چاووش» به همراه گروههای «عارف» و «شیدا» بود که ناظری خود را به عنوان خوانندهیی خلاق و جدی به موسیقی ایران معرفی کرد.
نکته مهم دیگر درباره شهرام ناظری، تسلط او بر اجرای موسیقی مقامی ایران است. ضمن اینکه خود شهرام ناظری در نواختن سهتار مهارت دارد و به همراه آوازش گاه زخمههای گوشنواز این ساز را هم به گوش مخاطبان مشتاقش میرساند. او همیشه موسیقیدانی پرکار و خوانندهیی قابل احترام بوده و کوشیده در سطح اول موسیقی ایران آثار ماندگاری خلق کند. توفیق روزافزون برای این هنرمند عزیز و اعتلای موسیقی ایرانی و پیشرفت هنرمندان کشورمان همواره آرزوی من است.
ناصر مسعودی
|
|